بازهم پوزش

عزیز دل من الان 3 سال و دو ماهه شدی...

شیرین تر و شیطون تر از همیشه...

دیگه واقعا حاکم کوچولوی خونه ی مایی...

من بابت تاخیر در گذاشتن پست های امسال متاسفم؛ سالی پر از فراز و نشیب؛ اگر بگویم "وقت نکردم!" شاید دروغ باشد! چرا که بودند لحظات بیکاری من که همزمان می شدند با بی حوصلگیها و خستگی ها و ... اما گاهی کارها یا حرفهای شیرینت را فیلم میگرفتم و گاهی می نوشتم و گاهی تعریف می کردم برای این و آن و ...

اینقدر غرق در روزمرگی ها شدیم که نفهمیدم چطور اینقدر قد کشیدی...

حالا مانند بزرگترها رفتار میکنی، حرف میزنی و ...

حالا ما سه نفر یک خانواده ی کامل هستیم...

حالا ما سه نفر دست های خوشبختی را گرفته ایم و آرام و شیرین روزگار میگذرانیم...

 حالا هر روز به هم وابسته تر می شویم...

و حالا تو در حال استنشاق عطر ملیح عشق و محبت مادرانه و پدرانه هستی...