من یک مادرم

عزیزترینم,فرزندم 
من مادرت هستم... 

من با عشق, با اختیار, با اگاهی تمام پذیرفته ام که مادرت باشم 
تا بدانم خالقم چگونه مخلوقش را دوست میدارد هدایت میکند و در برابر خواسته های تمام نشدنی اش لبخند میزند و در اغوشش میگیرد,
من یک مادر هستم...

هیچ کس مرا مجبور به مادری نکرد... 

من به اختیار مادر شدم ...

تا بدانم معنی بی خوابی های شبانه را ...

تا بیاموزم پنهان کردن درد را پشت همه حجم سکوتی که گاه از خودگذشتگی نامیده میشود... 

تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات می تواند معجزه زندگی دوباره ام باشد...

من نه بهشت می خواهم نه آسمان و نه زمین ... 

بهشت من، زمین من و زندگی ام نفس های آرام کودکی توست که در آغوشم رویای پروانه ارزوهایت را میبینی... 

من مادر هستم...

همانی که خالقم ذره ای از عظمتش را به من بخشید تا تجربه کنم حس بزرگی و لامتناهی شدنش را.

من هیچ نمی خواهم هیچ ...

هیچ روزی به من تعلق ندارد...

همه روزها، ساعت ها و ثانیه های من تویی و من دست کودکی ات را میگیرم تا به فردای انسانیت برسانم که این رسالت من است بر تو و هیچ منتی از من بر تو وارد نیست که من
با اختیار به عشق 
تو را به این دنیا
خوانده ام...