نصایح مادرانه (1)

١-

وَ وَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلَى وَهْنٍ وَ فِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ

ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرده‌ايم

( كه در حق ايشان نيك باشد و نيكي كند ، به ويژه مادر ، چرا كه )

مادرش بدو حامله شده است و هر دم به ضعف و سستي تازه‌اي دچار آمده است .

پايان دوران شيرخوارگي او دو سال است

( و در اين دو سال نيز ، كودك شير ، يعني شيره جان مادر را مي‌نوشد . مادر در اين مدّت 33 ماهه حمل و شيرخوارگي ، مهمترين خدمات و بزرگترين فداكاري را مبذول مي‌دارد . لذا به انسان توصيه ما اين است )

كه هم سپاسگزار من و هم سپاسگزار پدر و مادرت باش ،

و ( بدان كه سرانجام ) بازگشت به سوي من است ( و نيكان را جزا و بدان را سزا مي‌دهم ) .‏

پ ن : می خواستم توضیح بدم اما دیدم اگه این آیه رو بنویسم دیگه توضیح لازم نیست...